Aslı kapının kapanma sesini duyar duymaz eşyalarını topladı. Çantası bir yerde ayakkabıları başka bir yerdeydi. Penceredeki tülü araladı. Pencere apartmanın önünden geçen yola bakıyordu. Sonra Kemal göründü. Yoldan aşağıya doğru yürüyüp gözden kayboldu. Bunu bekleyen Aslı hemen kapıya koştu ve kapanıp kapanmadığına bakmadan merdivenlerden indi. Apartman kapısı ağır ve soğuktu. Aldırmadı. Açtı ve dışarı çıktı. Kemal'in gittiği yönün tam tersi yönde koşmaya başladı. Nerede olduğunu bilmiyordu sadece uzaklaşmaya çalışıyordu. Ama farkında olmadan Kemal'in tam istediğini yapıyordu. Köşeyi dönünce bir cadde çıktı önüne. İşlek bir caddeydi. Bir taksiyi durdurdu ve evinin yolunu tuttu. Ama arkasından gelen otomobili ve içindeki iki kişiyi farketmedi.
Evinin önüne gelmişti Aslı. Taksiden indi. Etrafına şöyle bir göz attı. Emin olunca çantasında anahtarını aradı. "Üff! Nerede bu?" diye eşeleniyordu çantasının içinde. Anahtarların sesi gelince garip mutluluk hissetti. Evi ile arasındaki son engelde kalkmıştı. Kapıyı aceleyle açıp içeriye girdi. Hemen pencereye koştu ve tülü araladı. Sokağı tekrar bir kontrol etti. Bir otomobil dikkatini çekti. Sanki evinin önünde yavaşlamış ve içindeki kişi apartmana doğru bakmıştı. Korktu. Tülü kapattı. Neden sonra tekrar baktı sokağa. Otomobil yoktu ortalıkta. İçi rahatlamıştı. Hemen pencerenin önündeki kanepeye bıraktı kendini ve hiç susmayacakmış gibi ağlamaya başladı.
Telefonun sesiyle kendine geldi Aslı. Kolunu kaldırmaya çalıştı. Sanki kolu tonlarca ağırlıktaydı. Kalkmıyordu yerinden. Telefon da devamlı çalıyordu. Zorladı kendini. Telefona uzandı ve açtı. Karşıda çok üzgün ve heyecanlı bir ses. "Alo! Aslı nerelerdesin? Dün akşamdan beri sana ulaşmaya çalışıyorum. Meraktan öldüm. Ayşe'ye olanları duydun mu? Aloo". "Burdayım" dedi Aslı. Tanımıştı sesi. Hakan'dı arayan. "Burdayım. Ayşe'ye olanları biliyorum, duydum." dedi. "Ölmüş, inanamıyorum. Kesin o yaptı. Daha dün öğlen beraberdik. Ben ne yapacağım şimdi. Kesin o yaptı." dedi Hakan üzüntülü ve panik bir sesle. "Evet biliyorum, söylemiştin buluşacağınızı. Ben de inanamıyorum." dedi Aslı. "Evde misin? Hemen geliyorum yanına. Bu durumda yalnız kalmamalısın. Onun ne yapacağı belli olmaz. Baksana öldürdü Ayşe'yi." dedi Hakan ve telefonu kapattı. Aslında kendi yalnız kalmak istemiyordu. Bu acıya nasıl dayanacağını kestiremiyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder