Küçük Şeylerle Mutlu Olmak..

Bugün internet gazetelerini gezerken gördüğüm bir haber beni, hiç beklemediğim bir şekilde mutlu etti. Haber ilk türk uçağı tasarlandı ve prototipi yapıldı gibi birşeydi. Ama beni gülümseten bu başarı değil haberin içindeki ufak bir bilgi idi.

8. BÖLÜM..

Kapı çalındı. Aslı önce korkudan açmakla açmamak arasında karar veremedi ama sonra Hakan olabileceğini düşünüp kapının deliğinden baktı. Hakan'dı gelen. Kapının kilitlerini yukarıdan başlayarak açmaya başladı. Hakan sinirli görünüyordu. "O yaptı. Kesin o yaptı." diyerek içeriye girdi.

7. BÖLÜM..

Hakan, Aslı ve Ayşe üniversiteden tanışıyorlardı. İyi de anlaşıyorlardı. Hatta aralarında aşk maceraları bile vardı. Hakan Ayşe'den hoşlanıyordu ve bunu Aslı ile paylaşmıştı. Aslı ise Hakan'a sürekli destek olmaya çalışıyordu. Ayşe ise ikisini de çok seviyordu ama kalbi bir başkasındaydı.

6. BÖLÜM..

Aslı kapının kapanma sesini duyar duymaz eşyalarını topladı. Çantası bir yerde ayakkabıları başka bir yerdeydi. Penceredeki tülü araladı. Pencere apartmanın önünden geçen yola bakıyordu. Sonra Kemal göründü. Yoldan aşağıya doğru yürüyüp gözden kayboldu. Bunu bekleyen Aslı hemen kapıya koştu ve kapanıp kapanmadığına bakmadan merdivenlerden indi.

5. BÖLÜM..

Masaya oturduklarında Aslı'nın kafasında sayısız soru işareti dolanıyordu. Kimdi bu adam? Neden yardım etmişti? Ne istiyordu? Aniden "Ben Kemal. Sen de adını söylersen en azından kiminle yemek yediğimi bilirim." dedi sanki kafasındaki soruları cevaplamak istercesine.

4. BÖLÜM..

Aniden fırladı yataktan Aslı. Ter içindeydi. Başı çatlayacak gibi ağrıyordu. Eliyle saçlarını sağdan sola savurdu. Şakaklarına işaret parmakları ile masaj yapmaya çalıştı. Sonra birden evinde olmadığını farketti. Neresiydi burası, dün gece ne olmuştu? Hiçbir şey hatırlamıyordu.

3. BÖLÜM..

Polisin uzaklaşmasıyla yatağından doğrulan Aslı dışarıya doğru yürüdü. Kapının dışında oturan adamı merak ediyordu. Neden yardım etmişti bu adam? Böyle insanlar kalmış mıydı dünyada? İyi birine benziyordu. En azından güven veren bir duruşu vardı. Aslı'nın ayaklandığını gören Kemal hemen ayağa kalktı

2. BÖLÜM..

Kemal komiser yıllarını vermişti mesleğine. Sevdiği kadar da nefret ediyordu. Yıllar köreltmişti duygularını. O da bilmiyordu ne hissettiğini veya hissedeceğini. Düşünmüyordu artık, düşünmekten, çözmeye çalışmaktan yorulmuş, bıkmıştı. Akışına bırakmıştı herşeyi. Bu bazen başına dert olmuyor değildi ama eski halini aratmıyordu ona. Üzerinde yeni yıkanıp ütülenmiş gömleği ve pantolonuyla oturuyordu acilin kapısının hemen dışında. Yolda baygın bulup acile getirdiği kadını bekliyordu. Belkide en taze cinayet dosyasını çözecek anahtar bu kadındaydı.

KALP VE BIÇAK ... 1. BÖLÜM..

Aslı ilerliyordu. Hızlı hızlı. Karanlık, nemli bir yoldu yürüdüğü. Parke taşlarla döşenmiş kaldırımda yürümekte zorlanıyordu. İnce, sivri topuğuyla hızlı da gidemiyordu ama bir an önce uzaklaşmak istiyordu oradan. Göğsünün üzerindeki ağırlık her adımda daha da artıyor gibiydi. Gördüklerine inanamıyordu. Ne yapacağını saşırmıştı.

Bir gün kaldı...

Yarın öğlen başlayacak hikaye. Toplam 8 bölümden oluşacak ve bölümleri günaşırı yayınlayacağım. Şimdiden iyi eğlenceler..

Başlıyooooooor..

Bu Cuma, ilk bölümünü yayınlayacağım ufak bir hikaye hazırladım size. Umarım beğenirsiniz. Cuma görüşmek üzere.

Sessiz ve Sakin

Lodos var dışarıda. Hava sıcak ama sıkıntılı.Pek aydınlık değil ortalık, halbuki neredeyse dolunay. Puslu bir hava var. Ay arkasına saklanmış incecik bir bulutun. Sanki bir tülün, bir dantelin arkasından bakıyor dünyaya. Mahremini saklar gibi.